Deborah Steinmair

Liewe vriende In moeilike, uitdagende en donker dae is die brein ’n sif wat niks vashou nie, ’n langbeenrabbedoe wat hiperaktief van een waterplas na die ander bokspring. Rigtingloos. Ons leef hierdie winter onder ’n wolk – ek is gevra om nie meer verslag te doen oor die familielid wat op

Liewe vriende In my sestigs het ek weer lang hare. Dis heelwat veelsydiger as kort hare. Jy kan jou wend tot daardie tydlose staatmaker, die poniestert. Nou die dag op pad êrens heen is my dogter se lang hare onverskillig bymekaargemaak en ek vra: “Sal jy my wys hoe om

Liewe vriende Johannes Bakkes was ’n engel met verrinneweerde vlerke. Ek is eensamer vandat hy nie meer op aarde is nie. Niemand het gedink hy gaan oud word nie. Hy het heeltemal te vinnig gelewe – nie op ’n drafstap nie, op volle galop. Hy het altyd vertel dat hy op

Liewe vriende Ek beleef daagliks afgryslike, sielsvernietigende oomblikke — tweedehands, tussen die bladsye van boeke. Want romans ontgin momente op die mespunt, wanneer alles duideliker in fokus is, wanneer die werklikheid tot in die fynste ontsteltenis oorbelig is. Momente waarna niks ooit weer dieselfde sal wees nie. Ek dink aan die

Soms is 'n mens gelukkig genoeg om 'n Stuyvesant-oomblik te beleef, selfs al is jy nie meer jonk en beeldskoon nie. Jy herken dit uit stokou advertensies. Ja, toe ons klein was, het sigaretmaatskappye aggressief bemark. Hulle advertensies in die fliek (ons het dit bioskoop genoem) was die